Во една дупка во земјата си живееше еден хобит. Не беше таа грда, нечиста, влажна дупка, полна со остатоци од црви и мирис на застојан воздух, а сепак не беше ни сува, обична песочна дупка, без место за седење или јадење: беше таа дупка на хобит, а тоа значеше удобност.
Оваа хобитска дупка му припаѓаше на Билбо Багинс угледен член на малите луѓе високи до половина од нашата висина и пониски од брадестите џуџина. Како и повеќето од неговиот вид прилично богат, добро нахранет, и најздоволен кога седи покрај својот оган со луле, чаша добро пиво и добар оброк. Овој хобит е последната од која би очекувале да тргне на авантуристичко патување.
Ганандалф Сивиот го потсети едно утро барајќи некого за учество во една авантура. Багинс посакуваше волшебникот да не е тука. Немаше таква среќа ,13 џуџиња пристигнаа на неговиот праг. Пред да има време да ја грабни својата шапка или чадор, Билбо Багинс беше извлечен од удобен дом во авантура.
Оваа хобитска дупка му припаѓаше на Билбо Багинс угледен член на малите луѓе високи до половина од нашата висина и пониски од брадестите џуџина. Како и повеќето од неговиот вид прилично богат, добро нахранет, и најздоволен кога седи покрај својот оган со луле, чаша добро пиво и добар оброк. Овој хобит е последната од која би очекувале да тргне на авантуристичко патување.
Ганандалф Сивиот го потсети едно утро барајќи некого за учество во една авантура. Багинс посакуваше волшебникот да не е тука. Немаше таква среќа ,13 џуџиња пристигнаа на неговиот праг. Пред да има време да ја грабни својата шапка или чадор, Билбо Багинс беше извлечен од удобен дом во авантура.